این کتاب رو به توصیه مجتبی شکوری خوندم، ژانرش کمدی سیاهه. خییییلی حرف برای گفتن داره، پر از جملههای ماندگار. واقعا لذت برم. فلسفی و عمیق.
یه قسمت هاییش محبورت میکنه که دوباره فکر کنی، شوخی هاش هم گاهی اوقات مجبورت میکنه قاه قاه بخندی. ولی در مجموع مخاطبش خاصه، به نظرم نمیاد که همه پسند باشه.
گویندهها هم صدا و روایت پدر برام جذاب تر بود، ولی بعد از مدتی با صدای پسر هم خو میگیرین.
اگر اینو خوندین بعدش «زندگی پیش رو» رومن گاری رو بخونید.
یه قسمت هاییش محبورت میکنه که دوباره فکر کنی، شوخی هاش هم گاهی اوقات مجبورت میکنه قاه قاه بخندی. ولی در مجموع مخاطبش خاصه، به نظرم نمیاد که همه پسند باشه.
گویندهها هم صدا و روایت پدر برام جذاب تر بود، ولی بعد از مدتی با صدای پسر هم خو میگیرین.
اگر اینو خوندین بعدش «زندگی پیش رو» رومن گاری رو بخونید.