با سلام. درد و سختی که بیماری آلزایمر در پی دارد فقط خانوادههای آن بیماران درک میکنند. ما از دور فقط نظاره گره این سختی هستیم. نویسنده سعی کرده بود تا فقط چند روز از زندگی یک فردی که دچار آلزایمر شده را آنهم به اختصار به رشتهی تحریر در بیاورد. و تا حدودی هم موفق شده بود. گرچه پابان بندی خوبی نداشت و ناگهان داستان به پایان میرسید. زندگی رو به عقب این بیمارها بیشتر از خود بیمار اطرافیان را آزار میدهد. مخصوصا زمانی که مانند بیمار داستان در آسایشگاه بدور از زن و فرزند و متاسفانه با برخوردهای گاهی بد پرستاران از سر خستگی روبرو باشد، سخت تر هم میشود. کاش نویسنده کمی هم روی خوش و محبت پرستار را هم نشلن میداد.
به امید بهبودی این بیماران عزیز.
به امید بهبودی این بیماران عزیز.