نظر Hadis Gholipour برای کتاب صوتی داستان‌های کوتاه از زنان قصه‌نویس امروز ایران 1

درود، در رابطه با داستان باغ غم باید بگویم که یک موضوع کلیشه‌ای و غمگین داشت که هر کسی می‌خواست با احساسات دیگران بازی کند این موضوع به ذهنش خطور می‌کرد. توصیف بیش از اندازه‌ی محیط و اشخاص هر چند که باعث تصویر سازی بهتر شنونده می‌شد ولی جاهایی در همان اوایل و اواسط داستان از حد می‌گذشت و حوصله آدم را سر می‌برد، اواسط داستان با یک خط صاف از اتفاقات را بیان می‌کرد و سعی شده بود احساسات یک دختر کوچک را به تصویر بکشد و در پایان هم تنهایی آن را شرح داده بود. داستان مهدخت را من خیلی نفهمیدم گویا یک داستان بی سر و ته از درختی به اسم مهدخت داشت که استعاره‌ای از بعضی انسان‌ها را شامل می‌شد. صدای نویسنده نیز گویی بود که باید به آن عادت می‌کردیم، سپاس.