همانگونه که از اسم داستان بر میآید، حکایتی است از تلخیهای ایل به همراه پایان تلخ.
نوشتار آقای محمود عطایی سلیس و چیزی شبیه به نوشتههای آقای بهمن بیگی و داستانی قابل باور است.
خوانش خانم زهرا مظفری بسیاردلنشین است.
آهنگها و صداهای زمینه مناسب داستان هستند ولی کاش بعضی صداهای زمینه، مثل گریه زنان، اذان خروس، بع بع گوسفندان و... یواش تر از صدای گوینده بود. به علاوه داستان در مورد ایلی از تبار عرب است ولی آهنگ لری است.
شنیدن این داستان را به کسانی که به داستانهای تلخ ایل علاقه مند هستند توصیه میکنم.
نوشتار آقای محمود عطایی سلیس و چیزی شبیه به نوشتههای آقای بهمن بیگی و داستانی قابل باور است.
خوانش خانم زهرا مظفری بسیاردلنشین است.
آهنگها و صداهای زمینه مناسب داستان هستند ولی کاش بعضی صداهای زمینه، مثل گریه زنان، اذان خروس، بع بع گوسفندان و... یواش تر از صدای گوینده بود. به علاوه داستان در مورد ایلی از تبار عرب است ولی آهنگ لری است.
شنیدن این داستان را به کسانی که به داستانهای تلخ ایل علاقه مند هستند توصیه میکنم.