نظر A sh برای کتاب مه‌لقا و آزاد زنان

این کتاب بعید است از مرحوم حمزه سردادور باشد. مثل یک سرقت ناشیانه ادبی میماند. نه نثره پخته‌ی دارد و نه شیوایی کامل قلم او مشهود هست. نه سرفصلی و نه عنوان بندی و... انگار کسی دشنه داغی به پشت سردادور گذاشته که در کمترین زمان ممکن مطالب کتاب را بدون اعتنا به نام پر‌‌ آوازه‌اش سربندی کند. مثل نویسنده کتاب راز معبد آفتاب.. این نثر و این قلم از حمزه سرداور بعید است. در هیچ یک از کتاب هایش این خمودگی و ولنگاری و بی سرانجامی دیده نشده. یا از بیخ و بن سانسور.. شده یا از آن کس دیگری هست که کتاب‌های او را خوانده و به شیوایی قلمش واقف هست. ولی در عمل نتوانسته احاطه و تسلطی که منحصر به خود مرحوم در آثارش هست. نمایان سازد. چون بر دانشوران این مرز و بوم پوشیده نیست. که حمزه سردادور یکی از متبحرین و نوابغ بی نظیر در سبک مخصوص رمان نویسی در اوایل این عصر بود. با اینکه حواشی و اضافات در رمان هایش نمایان بود. مثل نوشته‌های هم عصرانش مثل شاپور قریب و حسین قلی خان و... ولی اقتضاحات نوشتار آن عصر همان بود که مینوشتند و مردم ایران حوصله و صبر و تحمل شان مضاعف بر این امر بود و به جزییات امور اهتمام ویژه داشتند. مثل مردمان این دوره کم تحمل و کلی نگر و سطح نگر نبودند. با این حساب او در نوشتن رمان گوی سبقت را از خیلی همگنانش ربوده بود. و تمام کتاب هایش. با انگشت شماری از نوشته‌های هم عصرش. شاهکاری هست که دیگر تکرار شدنی نیست. و این میراث گرانبها را با خویش به گور بردند. خداوند پاک روح و روانشان را غریق دریای رحمت و مغفرت بی پایانش قرار دهد.