صادق چوبک از ناتورالیستهای مورد علاقه من هسش که توی این داستان هر چند به نحوی قابل حدس بود اما جریان داستان و شخصیتهای دخیل در داستان همان آدم‌های قابل درکی هستند که توی فضای واقعی میتونیم باهاشون مواجه بشیم.
اتفاقات و توصیفات و لحن بیان اون میتونه یه کلاس آموزشی برای داستان نویسانی که از فرهنگ عامه می‌نویسن و سبکشون طبیعی گرا هسش، باشه.
توصیه می‌کنم توی کتاب‌های چوبک دنبال سمبل‌ها نباشین چون نویسنده هیچ وقت چیزی رو در لفافه نمی‌زاره و اگر شمای خواننده همچین چیزی به ذهنتون رسید (که معمولا میرسه اگه دنبالش باشین) بدونین دارین یه کتاب اشتباه یا یک کتاب خوب رو با خوانش اشتباه میخونین.
اتفاقات و توصیفات و لحن بیان اون میتونه یه کلاس آموزشی برای داستان نویسانی که از فرهنگ عامه می‌نویسن و سبکشون طبیعی گرا هسش، باشه.
توصیه می‌کنم توی کتاب‌های چوبک دنبال سمبل‌ها نباشین چون نویسنده هیچ وقت چیزی رو در لفافه نمی‌زاره و اگر شمای خواننده همچین چیزی به ذهنتون رسید (که معمولا میرسه اگه دنبالش باشین) بدونین دارین یه کتاب اشتباه یا یک کتاب خوب رو با خوانش اشتباه میخونین.