نظر ابراهیم زارع برای کتاب چگونه فضانورد شویم؟

سلام؛ ممنون که کتاب رو خوندی. به ترتیب به سوالاتت جواب می‌دم.
1) اگر شرایط تحصیل در خارج از کشور رو داری، بهتره از مقطع لیسانس بری اون‌ور. اروپا راحت‌تره. اما در غیر اینصورت می‌تونی کارشناسی رو در یکی از دانشگاه‌های خوب ایرانی بخونی و بعد برای ارشد و دکترا (حتما) مهاجرت کنی.
2) بخش زیادی از داوطلبان فضانوردی در مرحله آزمون‌های چشم‌پزشکی رد می‌شند. چشم‌ها در شرایط گرانش ناچیز، علاوه بر این‌که نقش بسیار مهمی در حفظ تعادل ما بازی می‌کنند، از معاینات چشم می‌شه به بسیاری از بیماری‌های زمینه‌ای فرد پی برد. به عبارتی چشم‌ها از اسرار درونی ما خبر می‌دند!
3) درباره دندان لمینت؛ به نکته بهتره توجه کنیم. اول این‌که وقتی در شرایط گرانش ناچیز قرار می‌گیریم، استخوان‌ها و دندان‌ها از اولین اجزای بدن هستند که آثار سوء گرانش ناچیز روشون تاثیر می‌ذاره. کسی که لمینت کرده، یعنی بخشی از دندان‌هاشو تراشیده. یعنی بنیه دندون‌هاش ضعیف‌تر شده. خب این برای فضا چیز خوبی نیست. دوم این‌که تیم‌های گزینش و آموزش فضانوردان، باید درباره واکنش هر ماده غیرارگانیک در بدن در زمان سفرهای فضایی مطمئن بشند. ممکنه ماده‌ای که از اون برای لمینت دندون‌هاتون استفاده شده، در گرانش ناچیز یا شتاب‌های پرتاب و بازگشت، رفتار غیرمعمولی انجام بده که جان فضانورد رو به خطر بندازه.
4) کشورهای صاحب فناوری فضایی، فضانوردان‌ حرفه‌ای‌شون رو از بین شهروندان‌شون انتخاب می‌کنند. شرایط دریافت شهروندی هر کشوری، متفاوته. اون‌ها رو بررسی کن.
5) این خیلی خوبه که مهارت‌هایی مثل زبان و شنا رو بلدی. برای فضانوردی لازمه. اما کافی نیست. ممکنه به ده‌ها دلیل فضانورد نشی؛ اما شاید بتونی به یکی از مهندسان یا دانشمندان فضایی تبدیل بشی.