معرفی و دانلود کتاب بوف و پسر گمشده: ماجراهای مسحور کننده

معرفی کتاب بوف و پسر گمشده: ماجراهای مسحور کننده

تابستان بیش از حد طولانی شده و قدرت‌های زمستانی بوف نیز راه به جایی نمی‌برد. این خلاصه‌ی کتاب بوف و پسر گمشده است. امی ویلسون، این رمان فانتزی را در ادامه‌ی رمان دختری به نام بوف به رشته‌ی تحریر درآورده. بوف، دختری نیمه‌انسان و نیمه‌پری، در تلاش است تا تعادل را به دنیای پریان بازگرداند. او با قلبی پر از امید و ذهنی آشفته، راهی سفری می‌شود که نه تنها سرنوشت خودش، بلکه آینده‌ی تمام موجودات را رقم خواهد زد.

درباره‌ی کتاب بوف و پسر گمشده

بوف متوجه می‌شود که برای بازگرداندن زمستان به دنیای پریان، باید پسر گمشده را پیدا کند. او باید از میان سرزمین‌های فراموش‌شده بگذرد، به دنیای زمان برسد و از پدر زمان کمک بخواهد. پدر زمان موجودی است باستانی که می‌تواند مسیر فصل‌ها را دوباره تنظیم کند؛ اما تنها درصورتی‌که بوف بتواند آزمون‌های او را با موفقیت طی کند. امی ویلسون (Amy Wilson) در رمان تخیلی بوف و پسر گمشده (Owl and the Lost Boy)، فضایی جادویی را ایجاد کرده که برای خوانندگان نوجوان بسیار شگفت‌انگیز است.

ملوری، یار دیرین بوف، به کمک او می‌آید. آن‌ها با هم به بارگاه می‌روند و با بانوی نیمروز، حاکم بی‌رحم تابستان، روبه‌رو می‌شوند که تمام قلمرو پریان را تسخیر کرده و مانع از آمدن فصل‌های دیگر شده است. به شخصیت‌های داستان ماجراجویانه‌ی بوف و پسر گمشده، بسیار خوب پرداخته شده و با خواندن رمان باور می‌کنیم که دنیای پریان واقعاً وجود دارد و بوف به همراه یار دیرینش، می‌خواهد طلسم بانوی بی‌رحم تابستان را در هم بشکند. امی ویلسون چه خوب با دنیای راز و جادو آشناست و چه خوب توانسته با ساختن شخصیت‌های قوی و فضای رازآلود، یک رمان فانتزی بی‌نقص را به رشته‌ی تحریر دربیاورد.

تصمیم دشوار بوف؛ بازگرداندن زمستان یا نجات پسر گمشده؟

ایجاد فضای رازآلود، به تصویر کشیدن یک نبرد اسطوره‌ای و شخصیت‌پردازی قوی، رمان بوف و پسر گمشده به قلم امی ویلسون را به یک اثر برجسته در ادبیات داستانی نوجوان تبدیل کرده است. از میان سایر شخصیت‌ها می‌توانیم به مرد سبز، البریک و بانوی دریاچه اشاره کنیم که هر کدام نماینده‌ی بخشی از دنیای پریان هستند و در آشوب تابستانی گرفتار شده‌اند. مرد سبز، نگهبان جنگل‌های زنده، با خشم خاموشی که از فراموشی طبیعت در دل دارد، بوف را به چالش می‌کشد تا با زمین هم‌صدا شود. البریک، جنگجوی تبعیدی، با زخم‌هایی از گذشته و عشقی پنهان به مادر بوف، در مسیر سفر او را همراهی می‌کند، اما رازهایی دارد که می‌تواند همه چیز را تغییر دهد.

بانوی دریاچه با چشمانی از جنس آب و صدایی که حقیقت را در خود می‌پیچد، بوف را با انتخاب دشواری روبه‌رو می‌سازد؛ نجات پسر گمشده یا بازگرداندن زمستان؟ و شاید بوف بتواند با قربانی کردن چیزی که هنوز نمی‌داند چیست، هر دو را انتخاب کند. رمان بوف و پسر گمشده را با ترجمه‌ی روان شهلا انتظاریان بخوانید و با تخیل بی‌نظیر امی ویلسون همراه شوید. نشر ایران‌بان این رمان هیجان‌انگیز را چاپ و منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب بوف و پسر گمشده

• ستاره‌ی نوظهور داستان‌های فانتزی کودکانه! (نشریه‌ی تلگراف)
• امی ویلسون در ساختن داستان‌های رازآلود و تاریک، توانسته شهرت به دست بیاورد. داستان‌های او بر پایه‌ی اسطوره‌ها و افسانه‌ها بنا شده‌اند. (نشریه‌ی دیلی میل)
• بازگشت به دنیای بوف، واقعاً لذت‌بخش بود. امی ویلسون جادوی خود را مانند شنلی زمستانی و درخشان بافته است. این داستان تخیلی، روایت‌گر دوستی، وفاداری و قدرت طبیعت است و روایت آن به قدری جذاب است که احساس می‌کردم هر لحظه بیشتر در افسونش فرو می‌روم. (جاسبیندر بیلان، نویسنده و معلم انگلیسی هندی‌الاصل)

کتاب بوف و پسر گمشده برای شما مناسب است اگر

• به ژانر فانتزی و تخیلی در ادبیات داستانی علاقه‌مند هستید.
• به دنبال یک رمان فانتزی هستید که برای نوجوانان جذاب باشد.
• از خواندن رمان‌های ماجراجویانه و رازآلود لذت می‌برید.

در بخشی از کتاب بوف و پسر گمشده: ماجراهای مسحور کننده می‌خوانیم

می‌دانم جدایی والدینش واقعا برایش سخت بوده. از لحظه‌ای که پدرش رفت، همه‌چیز تغییر کرد و مرتب هم تغییر می‌کند. قضیه در طول تابستان رسمی‌ شد؛ طلاق گرفتند. اما بی‌خبر بودم تا مدرسه دوباره باز شد، چون جواب پیامک‌هایم را نمی‌داد. یک روز هم برای دیدنش به خانه‌شان رفتم اما نبود. تعطیلاتش را با مادرش و سپس با پدرش جداگانه گذراند که احتمالا خیلی عجیب و غیرعادی بوده. می‌خواستم در این باره با او حرف بزنم، اما وقتی به هم رسیدیم اوضاع بین ما هم به‌کل فرق کرد.

می‌گوید: «عصبانی بودم. هنوز هم هستم، گاهی. ولی فعلا نگران البریکم و نگران تو. پس می‌شه روی این موضوع تمرکز کنیم؟»

می‌گویم: «... ملوری، می‌دونم به خودم مربوطه، ولی فرصت نداریم وقت تلف کنیم. از وقتی مدرسه‌ها باز شده، خبری از البریک نیست.» ساکت می‌شوم، نفسی تازه می‌کنم و به ملوری نگاه می‌کنم که همچنان صبورانه گوش می‌دهد.

می‌پرسد: «به نظرت البریک در بارگاهه؟ به محض اینکه فهمیدم نیومده مدرسه، خواستم خودم دست به کار بشم؛ رفتم توی اون درختزار ولی خیلی علف هرز سبز شده بود. اصلا نه دریاچه رو پیدا کردم نه بقیه‌ی چیزها رو. انگار چشم انسانی من قادر به دیدنشون نیست.»

«از من بیشتر پیش رفتی. نمی‌دونم، شاید بانوی نیمروز در طول تابستون اونجا رو بارگاه خودش کرده، با قوانین خودش. الآن هوای اون درختزار کوچک خیلی گرمه و خیلی چیزها لای درخت‌ها سبز شده. فکر کنم اون علف‌ها بقایای پریان کوچک اون باشه؛ اما مسلماً این وقت سال دیگه نباید باشند. نه؟ ملوری، دارم دیوونه می‌شم؟ این عادی نیست. این‌همه گرما طبیعیه؟»