معرفی و دانلود کتاب طبیعت بی‌جان: کتاب اول مجموعه‌ی سربازرس گاماش

معرفی کتاب طبیعت بی‌جان: کتاب اول مجموعه‌ی سربازرس گاماش

هیچ‌کس انتظار نداشت اولین نشانه‌های رخت بستن آرامش در روستای همیشه سوت‌وکورِ تری‌پاینز با پیداشدن جسدِ پیرزن بخت‌برگشته، خانم جین نیل، آغاز شود؛ در کتاب طبیعت بی‌جان، اولین جلد از مجموعه جنایی معمایی سربازرس گاماش نوشته‌ی لوئیز پنی، مرگی که در نگاه اول شبیه خطای یک شکارچی ساده به نظر می‌رسد، به تدریج چهره‌ی واقعی‌اش آشکار می‌شود و اینجاست که پای سربازرس گاماش به میان کشیده می‌شود تا پرده از رازهای هولناک این روستای مرموز بردارد.

درباره‌ی کتاب طبیعت بی‌جان

صبحی سرد و مه‌آلود در روستای کوچک و آرام تری‌پاینز، سکوتی سنگین بر کوچه‌ها و جنگل‌های اطراف حاکم بود و در دل جنگل، جسد جین نیل، معلم بازنشسته و هنرمند محبوب دهکده، میان برگ‌های خیس و شاخه‌های شکسته پیدا شد؛ آیا تصادفی بوده؟ خطای یک شکارچی بی‌دقت؟ یا قتل عمدی با طرحی از پیش تعیین‌شده؟ این پرسش‌ها، آغازگر ورود سربازرس گاماش به قصه‌ی کتاب طبیعت بی‌جان (Still Life) از نویسنده‌ی پرآوازه لوئیز پنی (Louise Penny) است؛ تیر به شکلی دقیق و مرموز در بدن پیرزن فرو رفته و احتمال هر گونه تصادف یا خطای سهوی را بعید می‌کند. اهالی دهکده با چشمانی پر از وحشت و دهانی که از تعجب باز مانده، در برابر این صحنه ایستاده‌اند؛ خانه‌ها، گل‌ها و باغچه‌ها، حالا با سایه‌ای که مرگ رویشان انداخته، رنگ دیگری به خود گرفته‌اند و در این میان سربازرس گاماش که هیچ عجله‌ای برای کشف معماهایش ندارد، با هر سرنخ و هر روایت از دوستان و همسایگان، داستان زندگی جین نیل، نقاشی‌ها و اسرارش، به تدریج پرده از رازهایی برمی‌دارد که دهکده‌ی تری‌پاینز را از درون متلاشی می‌کند و رو به نیستی می‌راند.

سایه‌ی مرگ بر تری‌پاینز

لوئیز پنی در نخستین رمان مجموعه‌ی معروف سربازرس گاماش، معمایی ساخته که فراتر از یک پرونده‌ی جنایی است. او روستای تری‌پاینز را به صحنه‌ی نمایش انسان‌ها بدل می‌کند؛ حسادت‌ها، عشق‌های سرکوب‌شده، زخم‌های قدیمی و رؤیاهایی که محقق نشده‌اند... خانم جین نیل فقط یک قربانی نیست؛ او در نقاشی‌هایش، در خاطرات دوستانش و در نگاه‌های مرموز همسایگان، حضوری زنده و پر رمز و راز دارد و آثار هنری‌اش مثل کدهایی مخفی عمل می‌کنند که کلید درک چرایی قتلش را به دست خواننده خواهند داد.

خواندن طبیعت بی‌جان تجربه‌ای است که لحظه‌ای آرامتان نمی‌گذارد؛ هر بار که فکر می‌کنید معما حل شده، سرنخی تازه رو می‌شود و تمام فرضیه‌ها را از بین می‌برد. لوئیز پنی مانند یک جراح، با دقت شخصیت‌ها را کالبدشکافی می‌کند و به ما نشان می‌دهد که پشت چهره‌ی مهربان یک دوست قدیمی، چه اندازه خشم یا حسرت می‌تواند نهفته باشد و درست وقتی مطمئن می‌شوید قاتل را شناخته‌اید، نویسنده ورقی تازه رو می‌کند و شما را وامی‌دارد از نو فکر کنید.

رازهای پشت لبخندها

اما چیزی که این کتاب را از بسیاری آثار جنایی دیگر متمایز می‌کند، وزن ادبی و انسان‌محور بودن روایت است. پنی تنها به دنبال هیجان نیست؛ او تصویری از جامعه‌ای می‌سازد که با تمام زیبایی‌اش، پر از شکاف و تاریکی است؛ دوستی‌ها و دشمنی‌ها، هنر و حقیقت، وفاداری و خیانت، همگی در هم تنیده‌اند و شخصیت گاماش در این میان تنها یک کارآگاه نیست؛ او ناظری است که تلاش می‌کند از دل این پیچیدگی‌ها، معنایی انسانی بیرون بکشد.

اگر به دنبال رمانی هستید که هم نفس‌گیر باشد و هم اندیشمندانه، هم شما را درگیر هیجان کند و هم مجبورتان کند به ماهیت انسان بیندیشید، طبیعت بی‌جان انتخابی است که شما را ناامید نمی‌کند. این کتاب شما را به سفری می‌برد که از جنگل‌های مه‌آلود کبک آغاز می‌شود و در اعماق تاریک‌ترین لایه‌های روان انسان‌ها ادامه پیدا می‌کند. این کتاب با ترجمه‌ی اطلسی خرامانی از انتشارات کتابسرای تندیس به چاپ رسیده و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

جوایز و افتخارات کتاب طبیعت بی‌جان

• برنده‌ جایزه‌ی New Blood Dagger
• برنده جایزه‌ی Arthur Ellis از انجمن نویسندگان جنایی کانادا برای بهترین رمان اول
• منتخب برای جایزه‌ی Barry در سال 2007
• برگزیده برای دریافت جایزه‌ی Anthony در سال 2006
• نامزد جایزه‌ی Dilys awards

نکوداشت‌های کتاب طبیعت بی‌جان

• این رمان جنایی سرشار از فضاسازی است و مجموعه‌ای جذاب از شخصیت‌ها دارد که به طرح داستانی پر از تعلیق و نبوغ جان می‌بخشند. (Good Book Guide on, The Long Way Home)
• لوئیز پنی با مهارت پیچ‌وخم‌های داستان را هدایت می‌کند و درست زمانی که فکر می‌کنید راز را کشف کرده‌اید، شما را غافلگیر می‌کند. (Daily Express)
• ظریف، شکوهمند و به زیبایی نوشته شده است. (Sunday Mirror on, How The Light Gets In)
• سبک نوشتاری پنی بسیار رضایت‌بخش است. گاماش حتی در شرایط فشار نیز متفکر باقی می‌ماند و شخصیتی است که دوست دارید وقتتان را با او بگذرانید. (Metro)
• هوشمندانه، پر از پیچ‌وخم‌های داستانی... و به طرز فوق‌العاده‌ای رضایت‌بخش. (Kate Mosse on, How The Light Gets In)
• سرشار از فضاسازی و آغشته به تأملات درونی... پنی با ترکیب طرح‌های هوشمندانه، توصیف‌های زیبا و علاقه عمیق به شخصیت‌هایش، خوانندگان را بارهاوبارها به دهکده‌ی تری‌پاینز بازمی‌گرداند. (Daily Express on, The Long Way Home)

اقتباس سینمایی از کتاب طبیعت بی‌جان

• اقتباس سینمایی رمان طبیعت بی‌جان از لوئیز پنی با عنوان Still Life: A Three Pines Mystery در سال 2013 توسط شبکه CBC و به کارگردانی پیتر ماس ساخته شد. در این فیلم، ناتانیل پارکر نقش بازرس گاماش را ایفا می‌کند؛ کارآگاهی باهوش و متفکر که در روستای خیالی تری‌پاینز به بررسی قتل زنی محبوب می‌پردازد. فیلم تلاش کرده فضای رازآلود و شخصیت‌پردازی دقیق کتاب را بازآفرینی کند، هرچند نظرات درباره‌ی میزان وفاداری آن به روح اثر اصلی متفاوت بوده‌اند.

کتاب طبیعت بی‌جان برای شما مناسب است اگر

• طرفدار رمان‌های جنایی‌‌معمایی هستید و به کارآگاهان هوشیار و زیرک علاقه دارید.
• به دنبال اثری با شخصیت‌پردازی‌های چندلایه و پیچیده هستید.
• ترکیب هیجان و تعلیق به همراه عمق روان‌شناختی در داستان‌ها برایتان جذاب است.

در بخشی از کتاب طبیعت بی‌جان: کتاب اول مجموعه‌ی سربازرس گاماش می‌خوانیم

گاماش در سکوت به جین نیل خیره ماند. نیکول با فرض بر این‌که ‌شاید سربازرس فراموش کرده باشد کجاست، گلو صاف کرد. اما گاماش واکنشی نشان نداد. تکان نخورد. او و جین در زمان منجمد شده و هر دو خیره مانده بودند، اما یکی به پایین و یکی به بالا. بعد نگاه سربازرس در امتداد بدن جسد به حرکت در آمد، بر روی ژاکت بافت شتری او و پلیور یقه اسکی آبی روشنش. جواهراتی نداشت. قربانی سرقت بود؟ باید از بووار می‌پرسید. دامن فاستونی‌اش درست همان حالتی را داشت که دامن فردی بر زمین افتاده باید به خود می‌گرفت. زیرپوشش تنها در یک جا وصله خورده و به غیر از آن سالم بود. شاید برای سرقت به او حمله کرده بودند اما مورد ضرب و شتم قرار نگرفته‌ بود. البته، صرف نظر از این‌که کشته بودندش.

چشم‌های قهوه‌ای سیر گاماش لحظه‌ای بر روی دست‌های او که بیماری کبدی بر آن‌ها لک انداخته بود، ثابت ماند. دست‌هایی زبر و آفتاب‌سوخته که نشان از کار او در یک باغچه بود. حلقه‌ای بر روی انگشتش دیده نمی‌شد و هیچ چیز نبود که نشان دهد پیش از این حلقه به دست می‌کرده است. همیشه به هنگام نگاه کردن به دست افرادی که تازه مرده بودند حس عجیبی به او دست می‌داد و تمام چیزها و افرادی را متصور می‌شد که آن دست گرفته یا لمس کرده بود. چه غذاها، صورت‌ها و دستگیره‌هایی. تمام پیچ‌وتابی که خورده بودند تا خوشحالی یا اندوه صاحبشان را بروز دهند. بعد آخرین حرکت آن دست را، برای پس راندن ضربه‌ای که قرار بود به مرگشان منجر شود. بیش‌ترین درد را دست قربانیان جوان به او وارد می‌کرد که هرگز فرصت پیدا نمی‌کردند بی‌هوا، طره مویی خاکستری را از روی چشم‌هایشان کنار بزنند.